بستن فضاهای زیاد بین دندان ها کاری سخت است و نیازمند طراحی و اجرای درست درمان است تا با حداقل عوارض و در حداقل زمان ارتودنسی به اتمام برسد. رسیدن به این هدف در افراد بزرگسال سخت تر هم می شود و دقت و مهارت بیشتری لازم دارد!
تصویری که می بینید متعلق به یکی از بستگان است که برای ایشان در سن 47 سالگی تصمیم به بستن فضا های بین دندان ها گرفتیم.
مشکل فقط فضای زیاد دندان ها نبود بلکه کراس بایت ( cross bite ) هم داشتیم و این مساله امکان درمان بدون ارتودنسی را از بیمار گرفته بود.
تصمیم گرفتیم از سیستم دیمون (Damon system ) کمک بگیریم تا عوارض درمان به حداقل برسد.
با توجه به اینکه بیمار دایما در سفر بود و امکان مراجعه منظم نداشت درمان کمی بیشتر از حد انتظار طول کشید ولی به هرحال در کمتر از ۲ سال به نتیجه مطلوب رسیدیم و بدون عارضه مشخص درمان به پایان رسید.
فضا ها به سمت قدام بسته شد تا فرم لب ها و شیب دندان ها دچار مشکل نشود. فضای دندان های از دسته رفته تنظیم شد تا در آینده با درمان مناسب پروتز ثابت یا ایمپلنت جایگزینی دندان ها انجام شود.
می توانید ببینید که کراس بایت دندان های قدامی در سمت چپ کاملا اصلاح شده است.
بیمار علی رغم عدم امکان مراجعه مرتب، همکاری نسبتا خوبی در طی درمان داشت و الگوی پیچیده ای که برای الاستیک های بین فکی توصیه شده بود به شکل قابل قبول اجرا کرد تا عوارض و طول درمان کاهش یابد.
لبخند بیمار هنوز نیازمند اصلاح است زیرا جای خالی دندان هایی که باید جایگزین شوند اثر منفی بر زیبایی لبخند گذاشته است.
رادیوگرافی بستن فضا در بزرگسالی
مقایسه تصاویر رادیوگرافی قبل و بعد از درمان نشاندهنده بدون عارضه بودن درمان است و حتی شیب دندان ها هم به خوبی کنترل شده است.
(فراموش نشود که بیمار الگوی کلاس ۳ (class III) هم داشت و این بر پیچیدگی درمان می افزود)!
