در دندانپزشکی رتبه ای به عنوان “فوق تخصص” وجود ندارد، ولی شاید بتوان وقتی فردی از سوی یکی از همکاران متخصص برای تکمیل و بهبود نتایج ( ونه صرفا ادامه درمان!) ارجاع می شود؛ درمان ارایه شده را فوق تخصصی دانست! نه؟ برای مطالعه بیشتر درمورد فوق تخصص و سایر القاب علمی مورد استفاده در پزشکی به این مقاله رجوع کنید.
بیمار دختر خانم جوانی بود که در یکی از شهر های نزدیک توسط یکی از همکاران متخصص تحت درمان گرفته بود. وی در میانه درمان با اظهار تمایل برای دریافت درمان بهتر از سوی همکار عزیزمان ارجاع شده بود. درواقع درمانی فوق تخصص همکار اول ما.
درمانی که اراهی شده بود از کیفیت قابل قبولی برخوردار بود. از همان ابتدا مشخص بود که بیمار حساسیت بسیار بالایی دارد و احتمالا همین حساسیت بالا همکار ما را مستاصل نموده است! درمان ایشان با در نظر گرفتن ریسک های افزایش زمان درمان و تفهیم کامل آن ها به ایشان آغاز شد و تا حد رضایت بیمار ادامه یافت!
طرح درمان فوق تخصص اجرا شده:
درمان ثابت بدون دستور برای کشیدن دندان ادامه یافت. بهتر بود بیمار از ابتدا با کشیدن دندان ارتودنسی می شد ولی بیمار تمایل به اینکار حتی بعد از توصیه ما نشان نداد بنابراین باید بدون کشیدن سعی می کردیم برجستگی دندان ها را کم کنیم. البته بیمارکاملا نسبت به عوارض طولانی کردن درمان آگاه شد و امکانات درمانی و محدودیت ها به وی توضیح داده شد. 
مقرر بود تلاش شود درمان حدود ۸-۹ ماه بیشتر طول نکشد، درمان در حدود ۱۰ ماه به نتیجه دلخواه بیمار رسید!
دندان ها و اکلوژن: برای رسیدن به نتایج بهتر، لازم بود براکت های مختلف جابجا شوند، تکنیک های ویژه در چسباندن براکت ها استفاده شود و سیم ها و تکنیک های درمانی خاص به کار گرفته شود. نتیجه رسیدن به نتیجه قابل قبول برای بیمار بود.
رادیوگرافی OPG: زوایای دندان ها به خوبی اصلاح شده بود و بعد از ادامه درمان توسط دکتر گوگانی هم همینطور باقی ماند بدون اینکه صدمه ای به ریشه ها یا استخوان وارد شود!
رادیوگرافی سفالومتری: به کمتر شدن برجستگی دندان ها توجه کنید.
باید از این همکار تشکر کرد. این همکار با مانوری درست با ارجاع این بیمار هم خود را از پرونده شکایت احتمالی و نارضایتی پایدار بیمار نجات داد و هم به بیمار فرصت این را داد که درمان دقیق تری دریافت کند و با خاطره ای خوب از درمان ارتودنسی از مطب ارتودنتیست خارج شود. واقعا جلب رضایت این بیمار چالش بزرگی برای من بود چون باید در حیطه فوق تخصص قدم برمی داشتم و درمانی ارایه می دادم که واقعا تفاوت آن در چشم بیمار محسوس باشد! چالشی که از اول هم خود را آماده کرده بودم برای مقابله با آن و در این مسیر حتی درمان را در دوران ریتنشن هم ادامه دادم!
