[eyesonly level="doctor" hide="yes"]
مشاهده نکات تخصصی فقط برای همکاران مقدور میباشد. در صورت نیاز عضو شوید.
[/eyesonly]
[eyesonly level="doctor"]
زاویه بین ثنایا کاهش یافته ولی اندازه فعلی قابل قبول به نظر می رسد:
سکانس سیم ها و فرآیند درمان در تصویر زیر نمایش داده شده است:
در مان به خوبی و راحتی در یک سال و چهار ماه به اتمام رسید که ۵ ماه آخر اون صرف : رپوزپیشن هایی که به نظر می رسید بهتره انجام بشه، دیتیلینگ؛ ستلینگ و تکمیل درمان شد
نکته ایکه باید توجه کرد اینه که باز کردن فضا در این حد با سیستم های پر اصطکاک معمولا با آنکنترلد تییپینگ ثنایا همراه میشه و هم چنین مکانیک های پبچیده ای همراهش خواهد بود که چیر تایم رو هم بالا می بره!
شخصا سابقه دو بیمار دارم که اولی
رو حتی هدگیر هم دادم تا دیستاله کردن مولر هم انجام شده باشه، باز ثنایا در حدی پرو ترود شد که نتونستم به خودم اجازه ختم درمان بدم ! بیمار رو مدت چند ماه در فاز پسیو نگه داشتم و براکت ها رو عوض کردم و ۸ ماه درمان با تورک های اضافی
براش انجام دادم! اگر اون موقه دیمون کار می کردم مطمنن راحتتر بودم!
دومی هم بیماری که کرودینگ شدید مندیبل داشت بارها وقتی بیمار رو ویزیت می کردم به خودم می گفتم کاش به هزینه خودم برا بیمار دیمون کار می کردم تا خودم کمتر وقت صرف می کردم!
[/eyesonly]
