عبارت های زیادی در کنار اسامی دندانپزشکان یا متخصصین دیده می شود که گاه فهم دقیق آن ها مشکل است و تصمیم گیری را سخت می کند. در این مقاله به شکل بسیار خلاصه توضیحی در این مورد می دهیم.
رتبه های علمی واقعی در دندانپزشکی عبارتند از:
دندانساز تجربی – کمک دندانپزشک – بهیار …: که ازنظر علمی و قانونی اجازه بسیاری از درمان ها را ندارند
دندان پزشک – جراح دهان و دندان: که اجازه و گاه توانایی علمی اغلب درمان ها را دارند ولی در برخی زمینه ها تجربه کمتری دارند.
متخصص در دندانپزشکی : که حق استفاده از عبارت “متخصص” در مهر و تابلو دارند و در زمینه هایی از دندانپزشکی به شکل تخصصی علم و توانایی بیشتر دارند
رتبه ها و عنوان های دیگر در دندانپزشکی عبارتند از:
فوق تخصص : در دندانپزشکی نه وجود دارد و نه معنی
فلوشیپ: یعنی تعلق به یک گروه خاص و حاصل گذراندن دوره های کوتاه مدت تکمیلی برای افزایش توانایی های متخصصین است. فلوشیپ یک رتبه علمی نیست و بیشتر یک عنوان است. فلوشیپ هایی هم وجود دارند که دندانپزشکان غیر متخصص کسب می کنند و این از نظر سطح اعتبار علمی حتی از فلوشیپ متخصصین هم پایین تر است.
عضویت انجمن ها و بنیادهای داخلی یا خارجی: تنها نهاد واقعا موثر در ایران “سازمان نظام پزشکی ” است که در ارتباط تنگاتنگ با وزارت آموزش بهداشت و … قرار دارد. به منظور عضویت در این سازمان فرد باید ار لحاظ مدرک دانشگاهی تایید شده باشد.
عضویت مابقی انجمن ها صرفا نیازمند ارایه مدرک تحصیلی و شغلی ، ثبت نام و پرداخت هزینه است و علم و آگاهی فرد را افزایش نمی دهد. البته مزایایی مانند تخفیف برای اعضاء دارد.
مثلا برای عضویت در بنیاد ملی نخبگان کافی است معدل بالایی داشته و در چند ترم دانشگاهی یا امتحان مهم رتبه اول شده باشید و مزیت آن برای شما گرفتن جایزه و وام های هدیه و … خواهد بود
یا برای عضویت در انجمن ارتودنتیست های آمریکا و اروپا کافی است مدارک خود را ارسال کنید و هزینه عضویت را بپردازید. حتی ممکن است متخصص هم نباشید ولی به عنوان عضو وابسته بتوانید عضو انجمن شوید!
عضویت در کنگره ها هم اگر توسط کسی ذکر شود بیشتر باید به دید جوک به آن نگاه کرد!
دوره های تکمیلی: همانند فلوشیپ ها به افزایش توانایی کمک می کنند ولی نمی تواند به تنهایی توانایی خاصی را ایجاد کنند و ذکر آن ها بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد. مهم این است که فرد بتواند در عمل به درستی علم موجود را به کار گیرد!
عضویت هیات علمی دانشگاه: شما بعد از گذراندن دوره تخصصی در امتحان بورد که به شکل سراسری انجام می شود شرکت می کنید و اگر این امتحان را به خوبی طی کردید، عنوان “دارای بورد تخصصی ملی” را کسب می کنید. حال اگر تعهد خدمت به دولت را داشته باشید، از طرف وزارت خانه مامور خواهید بود که چند سال در دانشگاه های مرتبط به آموزش مشغول باشید و به این ترتیب عضو هیات علمی و استادیار دانشگاه خواهید شدو بعد می توانید رتبه خود را در دانشگاه تا استادی ارتقاء دهید. عضویت هیات علمی در ایران نشان دهنده توانایی خاصی نیست چون هستند کسانی که شاید توانایی بالایی داشته باشند ولی چون تعهد خدمت به دولت نداشته اند، وارد مسیر دانشگاهی نشده اند!
شاگرد اول و رتبه اول و ….: بیانگر مطالعه زیاد در دوره خاصی از زمان تحصیل است . در ایران برای گرفتن نمره خوب داشتن حافظه کوتاه مدت قوی کافی است. این ها عنوان های باارزشی هستند که تضمینی برای توان عملی فرد نمی توانند باشند زیرا علم و عمل دو زمینه جدا از هم هستند!
در رده های بالاتر رقابت شدید است و مثلا فاصله نمره رتبه اول بورد با رتبه سوم و پنجم ممکن است فقط ۲ سوال باشد!
فراموش نکنید که به قول یکی از اساتید، گذشته از هر عنوان دهن پر کنی :
نمره و رتبه را در اصل بیمار در مطب باید به دندانپزشک یا متخصص بدهد !
پس بهترین روش برای شما، بررسی دقیق کیفیت درمان های ارایه شده توسط دکترتان است و بررسی اینکه چقدر خوب درمان ها را انجام داده و این درمان های خوب را زیاد انجام داده یا کم!
برای خواندن توضیح بیشتر اینجا را کلیک کنید!
