چگونه به عنوان پزشک و دندانپزشک، قرارداد همکاری با کلینیک ها و مطب ها تنظیم کنیم؟
بسیاری از پزشکان و دندانپزشکان در طول دوران کاری خود حداقل برای دوره ای محدود در مرکزی جز مطب شخصی خود (یعنی مثلا در مطب همکاران یا کلینیک ها) اقدام به ارایه خدمت درمانی می کنند. در بسیاری از این موارد این ارایه خدمات بدون عقد قرارداد مناسب انجام می شود ولی به دلایل مختلف بهتر است این همکاری ها به همراه عقد قرارداد باشد.
اول اینکه وجود قرارداد باعث می شود بتوانید از برخی معافیت های قانونی بهره ببرید و در موارد خاصی حتی تحت پوشش قوانین کار و تامین اجتماعی قرار بگیرید.
دوم اینکه با وجود یک قرارداد مناسب، چنانچه دچار اختلافی در سیر همکاری خود شدید راحت تر می توانید برای احیاء حقوق خود اقدام نمایید.
مطالعه این مقاله می تواند برای همکاران پزشک/دندانپزشک، چه کسانی که قصد جذب همکار برای مرکز درمانی خود دارند و چه عزیزانی که قصد ارایه خدمت در مرکزی جز مطب خود دارند، مفید باشد:
شاید شما به دلایل مختلف تمایل به عقد قراردادی نداشته باشید و اعتقاد داشته باشید می توان به تفاهم رسید اما واقعیت این است که حتی نزدیک ترین افراد به شما ممکن است به دلایل انسانی دچار اختلاف نظر باشما شوند و این اختلاف ادامه همکاری را برای شما غیر ممکن کند، در این زمان ممکن است بهترین راه کار ازنظر شما این باشد که برای جلوگیری از ورود به مناقشه از آنچه حق خود می دانید بگذرید. گاه این اقدام بهترین راه حل برای حفظ آرامش شما خواهد بود. ولی درعمل در حیطه این نوع همکاری ها بهتر است از اصولی پیروی کنید تا در آینده جایی برای پشیمانی باقی نمانده باشد. به این هدف بهتر است همواره برای همکاری های خود قرارداد قابل قبولی فی مابین رد و بدل کنید.
شکى نیست که در عقد هرقراردادى، کارفرما تلاش مى کند که بیشترین نفع را براى خود کسب کند و در این بین طرف قرارداد (ارایه دهنده خدمت – شریک) هم باید تلاش کند که نفع بیشترى ببرد و به تمام حقوق قانونى خود دست یابد. از طرفی قوانینی هم در مورد قرارداد ها وجود دارند که رعایت آن ها براى طرفین الزامى است: مثلا قوانین مرتبط با کار، بیمه و سازمان امور مالیاتى.
متاسفانه روالی که در حیطه صنفی رایج است و نگارنده این مطلب هم شخصا تجربه کرده است، این است که مقررات و اخلاقیات به درستى اجرا نمى شوند (به سهو یا به عمد) و قرارداد ها اغلب نه تنها با نقض قوانین همراه هستند، بلکه از نظر اخلاقى و انسانى هم مناسب نیستند و حقوق طرف قرارداد را لحاظ نمى کنند و حتی در مواقعی به تضییع حق پزشک و دندانپزشک منجر می شوند.
بحث در مورد اینکه چرا پزشکان و دندانپزشکان زیر بار چنین قرارداد هاى مى روند هدف این مقاله نیست، اما دو دلیل را مى توان موثرتر دانست :
١- نیاز به داشتن کار و کسب درآمد و فرار از بیکارى
٢- ناآگاهى به حقوق خود
در مورد ناآگاهى به حقوق باید به نکته ظریفی هم اشاره کرد: در عمل اعضاء جامعه پزشکى و دندانپزشکى با قبول شرایط قرارداد های غیر عادلانه ،به شکل آگاه و ناآگاه، در تشکیل یک روال و عرف نادرست مشارکت کرده اند و به نظر می رسد که “استفاده به مطلوب (اگر نگوییم سوء استفاده)” کارفرمایان از روال هاى رایج و به اصطلاح “عرف” به یک فرهنگ صنفی تبدیل شده است! به عبارت دیگر گاه حتی کارفرمایان اگر در موضع قدرت باشند (وجود تقاضا برای به دست آمدن موقعیت درآمدزا) عملا این قرارداد ها را تحمیل می کنند و پزشک / دندان پزشک به نوعی مجبور به قبول آن شرایط است. اگر هم بحث نیاز کلینیک مطرح باشد، کارفرمایان یا مدیریان کلینیک تلاش می کنند با بیان عباراتى مانند: “این عرف هست” یا “بقیه همکاران هم همین را امضاء مى کنند” یا “بقیه/همه کلینیک ها همین فرم را دارند” پزشک / دندان پزشک را به عقد قرارداد ترغیب نمایند. به هرترتیب با گذر زمان این سیکل معیوب ادامه می یابد و این فرهنگ نهادینه شده است.
در مقاله بعدی ضمن ارایه یک نمونه که متاسفانه کم وبیش در مراکز مختلف استفاده می شود سعی خواهیم کرد شما را با بخش های مختلف و اصول عقد قرارداد عادلانه و صحیح آشنا کنیم. به این ترتیب خواهدی توانست با انجام اصلاحاتی بتوانید قرارداد های عادلانه منعقد نمایید. به مقاله زیر توجه کنید:
