اندر حکایت انجام درمان ارتودنسی در درمانگاه های دندانپزشکی!

ارتودنسی در درمانگاه دندانپزشکی حکایتی هایی دارد شنیدنی! احتما دارد درمان ارزان و خوبی را در این کلینیک ها تجربه کنید، احتمال هم دارد که دچار مشکلات فراوان شوید! مطالبی که خواهید خواند بر اساس داستان های واقعی نوشته شده است!

کلینیک هایی که توسط یک یا چند متخصص مشخص و ثابت اداره می شوند داستان جداگانه ای دارند. در اصل در این موارد فرد یا افراد نام مطب خود را کلینیک گذاشته اند که در مورد مطب هایی که بیش از یک یونیت دندانپزشکی دارند روشی مرسوم می باشد.

اما ارتودنسی در درمانگاه ها و کلینیک های چند منظوره که درون آنها ارتودنتیست هایی به شکل قراردادی اقدام به همکاری و ارایه خدمات می نمایند تفاوتهایی دارند و وقتی در چنین درمانگاه ها (کلینیک) های دندانپزشکی (عمومی یا تخصصی) ارتودنسی را آغاز می کنید سیر وقایع ممکن است شما را به سمت سرنوشت های مختلف هدایت کند!

 

بیمار برای مشاوره مراجعه کرده است. به محض اینکه براکت های روی دندانها رو دیدم به وی گفتم: “شماکه ارتودنسی رو قبلاً شروع کردی؟ براچی اومدی پیش من؟”.

بیمار پاسخ داد:”دکتر خیلی نگران و مرددم، اومدم راهنمایی بگیرم….”.

داستان از این قرار بود که درمان ارتودنسی در درمانگاه ای حدود یک سال قبل توسط یک همکار در شهرستان آغاز شده بود: با وعده اینکه درمان کوتاه مدت است و درحدود  ۶ ماه به نتیجه دلخواه می‌رسد. اما ارتودنتیست درمیانه درمان همکاری با کلینیک را قطع کرده بود (به علت تغییر شهر محل زندگی) و ادامه کار را به همکار دیگری سپرده بود. همکار جدید ظاهراً کاملاً توسط همکار قبلی تأیید شده بود ولی در واقع، او نظر ارتودنتیست قبلی را قبول نداشت و به بیمار کشیدن دندان برای ارتودنسی را توصیه کرده بود! در معاینه مشخص بود که نیازی به کشیدن دندان به هدف ارتودنسی وجود ندارد. باوجود این که نمی‌شد از دقت بیمار در بیان وقایع اطمینان قطعی داشت، دو نکته قابل تأمل بود: اول اینکه، ارتودنتیست اول به شهری با فاصله حدود ٢٠٠ کیلومتر و نه خیلی دور جابجا شده بود و واقعاً مراجعه برای تکمیل درمان بیماران کار سختی نبود و دوم اینکه، باتوجه به مدارک قبل از درمان واقعاً نیازی به کشیدن دندان وجود نداشت و با توجه به مراجعه مرتب بیمار (طبق کپی پرونده) طولانی شدن درمان به نظر غیر منطقی می‌رسید. در نهایت به بیمار توصیه کردم به ارتودنتیست اولیه خود مراجعه کند و با او مشاوره و از او کسب تکلیف کند.

 

در بررسی های آتی مشخص شد که حتی کسانی که درمان شان به اتمام رسیده بود و مشکلی احساس نمی کردند، درواقع درمان نادرستی دریافت کرده بودند و خود خبر نداشتند! در مورد تعداد زیادی از بیماران، دستور کشیدن دندان داده شده بود که اصلا نباید این کار انجام می شد و اکنون بیمار برای درمان مناسب حتی مجبور بود مسیر را برگردد و فضای دندان کشیده شده باز شود و دندان مصنوعی (پروتز) در محل گذاشته شود.

حال انگشت اتهام را به سوی چه کسی باید گرفت؟ بیماری که اعتماد کرده؟ ارتودنتیست بی مسوولیت و کم توان؟ مدیریت بی مسوولیت و بدون نظارت در کلینیک ظاهرا تخصصی؟

 

با اصرار زیاد و دادن قول های فراوان مساعدت در مورد تعدیل شرایط و حذف یا جبران کسورات و … از من خواسته شد ادامه درمان این بیماران با مشکلات گاها لاینحل را به عهده گیرم. قراردادی بسته شد که از همان ماه اول عهد شکنی از سوی کلینیک در مورد قرار داد آغاز شد. هربار که نقایص و خواست ها را با سیستم مدیریت مطرح کردم، به جای اقدام فوری، زمان زیادی صرف طی سلسله مراتب مدیریتی می شد و در نهایت یا جوابی داده نمی شد و یا جواب های ناقص داده می شد. بدون دریافت یک ریال (علی رغم قرار داد فی مابین و قول های داده شده که براساس آنها باید دستمزد هر ماه محاسبه شده و حداکثر تا پایان ماه بعد پرداخت می شد) درمان را ۶ ماه ادامه دادم و در این بین با صرف هزینه نسبتا زیادی از جانب شخص خودم به خرید وسایل و مواد لازم برای ادامه درمان بیماران اقدام نمودم. خوشبختانه وضعیت در اغلب بیماران کنترل شد و مشکل تعدادی نیز کاملا برطرف شد و به عبارتی قطار از خط خارج شده دوباره روی ریل بازگردانده شد. درنهایت جلسه ای تشکیل شد و مقرر شد مبلغی عادلانه برای درمان بیماران (تا هرزمان که لازم باشد) محاسبه شود و یکجا پرداخت شود تا به این ترتیب قسمتی از مشکلات مربوط به نقص تعرفه ها جبران شده باشد. ولی در نهایت نه به وعده های ثبت شده در خلاصه صورت جلسه به درستی از سوی مدیریت عمل شد و نه به وعده های شفاهی داده شد در پایان جلسه.

بالاخره بعد از بالغ بر ۶ ماه ( از حدود ٩۴/٣/٢۶ تا حدود ٩۴/١٠/١٠) ، علی رغم ارایه خدمات کامل و صرف هزینه های زیاد، بدون اینکه ریالی دریافت کرده باشم مجبور به قطع همکاری شدم وگرنه باید درازای مبلغ تحمیل شده، همین بیگاری را باید به مدت حداقل ١/۵ سال ادامه می دادم! شرح ماوقع را می توانید در این دلنوشته مطالعه کنید.

 

ارتودنسی درمانی است بلند مدت که باید هم ارتودنتیست در انجام درست آن توانایی و تعهد داشته باشد و هم بیمار در مراجعه و رعایت دستورات و پرداخت هزینه درمان تعهد مناسب داشته باشد تا درمان به بهترین نتیجه ممکن برسد.

متاسفانه درمان در کلینیک ها فاکتورهای مداخله کننده بیشتری را مطرح می کند: تعرفه های نسبتا کمتر در کلینیک ها، اعمال کسورات و فرانشیز از همین تعرفه کم، مداخله های سیستم مدیریت کلینیک ( که معمولا بیشتر به فکر منافع کلینیک هستند تا نفع بیمار و ارتودنتیست)و … همه باعث می شوند ارتودنتیست با میل و رغبت کمتری کار کند و کیفیت فدای کمیت شود!

زمان نسبتا طولانی درمان ارتودنسی زمینه ای ایجاد می کند که تغییرات زیادی در این مدت در زندگی بیمار و ارتودنتیست و یا کادر مدیریت کلینیک ها ایجاد شود و این تغییرات حتما اثر خود را بر کورس درمان ارتودنتیست خواهند گذاشت.

مجموع این عوامل باعث می شود که کمتر ارتودنتیستی بخواهد و یا بتواند در کلینیک ها به درمانی با حداکثر توان خود بپردازد و حداکثر راندمان را داشته باشد. زیرا متاسفانه اغلب همکاران به کار در کلینیک به دید یک دوران کاری موقت و گذرا نگاه می کنند و اجحافی که در حق ارتودنتیست ها در کلینیک ها وارد می شود، خود به دلسردی بیشتر ارتودنتیست ها برای ارایه بهترین خود در کلینیک دامن می زند.

بنابراین:

اگرچه یک وضعیت آخر ارتودنسی در درمانگاه هم ممکن است دیده شود: یعنی کم نیستند کسانی که درمان ارتودنسی قابل قبولی در درمانگاه هاگرفته اند؛

اما برخلاف بسیاری از خدمات دندانپزشکی (اغلب آنها) که به خوبی قابل ارایه در کلینیک ها هستند، خدماتی مثل ارتودنسی که مسوولیت پذیری بیشتر و بلندمدت تری  از سوی مثلث “بیمار-ارتودنتیست-مدیریت کلینیک” را می طلبند خیلی احتمال دارد که ارتودنسی در درمانگاه به خوبی ارایه نشود و اجزای مثلث دستخوش تغییرات شوند. باید خیلی خوش شانس باشید و یا در انتخاب کلینیک و اعتماد به آن دقیق باشید که ارتودنسی در درمانگاه برای شما به خوبی پیش رود و زیر دست یک ارتودنتیست خوب قرار بگیرید و مدیران کلینیک هم تعهدپذیری داشته باشند وگرنه …!